It’s time to be honest

Zoals jullie misschien wel weten heb ik op 16 maart dit jaar Corona gekregen. De impact die het op me heeft gehad (en nog steeds heeft) is groot. Kortom: mijn leven is ineens 360 graden gedraaid en alles is anders.

Vrij snel na de besmetting ben ik weer 100% gaan werken en ik had meteen in de gaten dat dat niet haalbaar was. Dus; minderen en aan mezelf werken. Ik ben een revalidatietraject gestart bij de fysiotherapeut en ga daar 2 keer in de week naartoe. Naast extreme vermoeidheid heb ik klachten als vergeetachtig, overprikkeld, paniekaanvallen en ik heb problemen met concentratie. Ik ben bang voor sociale aangelegenheden en ik kan wel zeggen dat ik gewoon niet mezelf ben. De afgelopen weken/maanden hebben in het teken gestaan van me overgeven aan alles wat ik voel en accepteren dat het zo is. Het heeft even geduurd voor ik m’n grenzen herkende en het heeft nog langer geduurd om deze grenzen bij andere mensen aan te geven. Want het is niet leuk als je 25 jaar bent en je voelt als een oma achter de geraniums (niks tegen geraniums overigens).

De afgelopen weken heb ik verder af moeten bouwen met werken en werk ik nog maar 2 halve dagen (25%). Dit is de beste beslissing ooit geweest, want ik krijg eindelijk een beetje rust en de kans om bij te komen. Helaas heeft mijn werkgever besloten om mijn contract niet te verlengen en ik weet niet of ik hier blij mee moet zijn of niet. Natuurlijk voel ik me een beetje in de steek gelaten, maar ik weet ook dat het niet mijn ultieme baan was. Nu word ik soort van gedwongen om keuzes te maken waar ik misschien nog helemaal niet klaar voor was.

En dan ook nog gezonde voeding.. Ik denk dat ik nog nooit zo’n slechte relatie heb gehad met betrekking tot eten. En ondanks dat ik anderen heel goed kan en wil adviseren over gezond eten, heb ik zelf hulp nodig. En dan bedoel ik hulp voor het deel in mijn hoofd, want ik weet heel goed wat ik zou moeten eten en hoe ik gezond bezig kan zijn. Dus binnenkort gaat die hulp er komen en hoop ik me ook daarover weer wat beter te voelen.

Ik kan wel zeggen dat dit geen makkelijk jaar voor me is tot nu toe, maar ook weet ik dat dit heel leerzaam gaat zijn. Ik durf weer een beetje naar de toekomst te kijken en probeer open te staan voor alles wat voorbij gaat komen in de toekomst. Ik sta op een mega crossroad en het wordt tijd om keuzes te maken.

To be continued.. 💛